De verdieping van de week van 26 augustus tot 2 september 2012 op SESTRA, door Anne Westerduin.
Hoe geeft God kleur aan jouw leven?
‘U bent zelf een brief van Christus, door ons opgesteld, niet met inkt geschreven maar met de Geest van de levende God.’
2 Korintiërs 3:3 (NBV)
Vraag vandaag eens aan de mensen om je heen: hoe geeft God kleur aan jouw leven? De antwoorden zullen vast heel divers zijn: een baby gekregen, veertig jaar getrouwd en nog altijd blij met elkaar, de vroege ochtendzon, maar ook: Zijn trouw dwars door zorgen en ziekte heen.
Er is boek met de titel: Welke kleur heeft jouw parachute? In dat (leuke!) boek ontdek je wat jou drijft en wat voor jou belangrijk is. Als gelovig mens zou je die parachute ook kunnen vervangen door de regenboog. De regenboog is een prachtig teken van Gods trouw die verder reikt dan onze mogelijkheden. Een boog die alleen te zien is als het regent. Een regenboog is de weerkaatsing van de zon en het witte licht breekt in de mooiste kleuren rood, geel, violet, groen…
In plaats van alles van jezelf te verwachten, mag de trouw van God als een basis, als een fundament onder ons bestaan liggen. Dat ontspant!
De regenboog verwijst in die zin ook naar het verbond wat God wil sluiten met de mens. Toen God het teken van de regenboog gaf, was dat in een bijzondere situatie. Na de donderende watervloed die mens en dier had weggespoeld, misschien nog met de angstkreten van mensen in de oren, hoorde Noach deze belofte aan:
‘Ga de ark uit, samen met je vrouw, je zonen en de vrouwen van je zonen. Laat ook alle dieren die bij je zijn naar buiten gaan: vogels, vee en alles wat op de aarde rondkruipt. Ze moeten weer vruchtbaar zijn en talrijk en de aarde bevolken’ (Genesis 8: 15-17).
De Here zorgt voor zijn schepping en regeert de geschiedenis. Maar wat is er nu te zien van dat verbond in ons dagelijks bestaan? Bepaalt het echt de kleur van onze eigen parachute? Maakt het werkelijk verschil als dat verbond als fundament onder je leven ligt? Wat zie je daarvan in de levens van mensen?
Als je het hebt over het verbond tussen God en mens, waar de regenboog naar verwijst, dan is dat niet iets tastbaars, integendeel. Je kunt het niet aanwijzen. Maar het is wel degelijk datgene wat het verschil maakt. Denk bijvoorbeeld aan zout in brood, als je het vergeet toe te voegen is het brood niet te eten!
In Leviticus 2:13 verwijst zout ook naar dat ‘onzichtbare’ verbond:
‘Aan elk graanoffer moet zout worden toegevoegd: het zout, als teken voor het verbond met jullie God, mag bij het graanoffer niet ontbreken. Ook aan de andere offers moet zout worden toegevoegd.’
Hoe kunnen wij daar iets van ervaren, laat staan: laten zien aan onze omgeving, terwijl wij zelf ook maar gewone mensen zijn?
Lees 2 Korintiërs 3:1-7
In dit hoofdstuk wordt aan Paulus gevraagd wat zijn legitimatie is om apostel te zijn. Dat is iets van alle eeuwen: iemand die een stap zet, die voor haar geloof uitkomt, wordt vaak door mensen om haar heen daarop bevraagd in de trant van: maar waarom zou jij daar iets over weten of te zeggen hebben? Dat zie je dus bij Paulus al gebeuren. In die tijd hanteerde men zelfs aanbevelingsbrieven: waarin concreet stond te lezen waarom iemand te vertrouwen was of hoe hij zijn heilssporen had verdiend. In onze tijd gaat dat dus soms ook nog zo, en dat kan je best een beetje verlammen: er hoeft maar iemand te zeggen dat jij ook geen recht van spreken hebt en je denkt: wie ben ik nu helemaal, laat ik maar stoppen…
Paulus komt echter met een opmerkelijk antwoord! Hij zegt als het ware tegen jou: ik snap dat je soms denkt: moet ik nu vertellen hoe God mijn leven kleurt? Wie ben ik om dat te doen?! Maar toch zijn wij leesbare brieven van Christus. Paulus zegt dit tegen mensen die leven in een tijd en een cultuur die te vergelijken is met de onze: de meeste mensen om je heen hebben mogelijk weinig meer met geloven in een God die je niet eens kunt zien. Mensen zoeken hun geluk in dagelijkse dingen: de vakantie is net achter de rug, nu gaan we ons focussen op de verkoop van ons huis of we pakken een sport op of proberen een nieuwe manier om af te vallen. In die tijd was het in Korinthe niet veel anders, mensen zochten dat geluk onder meer in het bezoeken van prostituees.
Juist in die omstandigheden zegt Paulus: in die samenleving waar bijna niemand de Bijbel leest, verwijzen jullie naar Christus door wie je bent.
Ja, de feiten zijn: er zijn nog maar zo weinig christenen, de kerkverlating neemt hand over hand toe, maar, zegt Paulus, focus je daar niet op, focus je op de Geest, die levend maakt!
De Geest die nog steeds mensen in beweging zet en van zich laat zien in de levens van mensen: leesbare brieven, ik zie ze dagelijks om me heen, zegt Paulus. De letter doodt, maar de Geest maakt levend! Sluit je aan bij die manier van kijken naar je leven: wat kleurt mijn leven, ben ik dat zelf of laat ik de Geest dat doen?
Met toestemming geplaatst door Jannie van Dijke-van de Bor (Beken je kleur in stijl)
